Bądź na bieżąco!



Zapisz się do naszego newslettera
i ciesz się najnowszymi informacjami
z Twojego regionu.

Od dziś będziesz wiedział(a) wszystko to, co dzieje się interesującego nie tylko w Twoim sołectwie lecz także w całej Twojej okolicy. Nie zwlekaj, zapisz się już teraz!

zapisz się
Bądź na bieżąco!
zapisz się Zapisz się do naszego newslettera i ciesz się najnowszymi informacjami z Twojego regionu.
DZIŚ:
piątek,29 marca
Imienieny:
Wiktoryna, Cyryl, Eustachy
dziś
pogoda_1
°C
jutro
pogoda_2
°C
Wyznacz trasę swojej podróży
1
2
Kościół Parafialny
obrazek
W początku XII w. osada należała do parafii krobskiej, a dobra do arcybiskupa gnieźnieńskiego. W roku 1267 zostaje ona odłączona od parafii krobskiej i sama staje się centrum kultu religijnego. Na nizinnym terenie usypano niewielki pagórek, na którym postawiono drewniany kościółek św. Andrzeja Apostoła. Nad kościołem patronat sprawował kustosz gnieźnieński. W roku 1466, to jest po kanonizacji księżniczki śląskiej Jadwigi, biskup Andrzej z Bnina nadaje nową erekcję kościołowi pod wezwaniem św. Jadwigi. Około 1600 roku dziedzic pępowski Jan Konarzewski rozpoczął budowę nowego kościoła. W 1610 roku jeszcze nie ukończony kościół wizytował ks. Andrzej Hap. Po śmierci Jana Konarzewskiego budowę kościoła kontynuował jego brat Andrzej. Według tradycji budowę ukończono w 1625 roku. W 1628 roku sufragan poznański, biskup Jan Baykowski konsekrował kościół pod wezwaniem św. Jadwigi i św. Andrzeja. W 1734 roku nawałnica zerwała dach kościoła i zniszczyła częściowo jego wieżę. Zarysowaną i grożącą zawaleniem wieżę rozebrano, a w latach 1829-1836 Józef Mycielski syn Michała i Elżbiety Mierzejewskiej, wzniósł nową, do dziś stojącą, 30 m wysoką, ozdobioną fryzami z dekoracją roślinną, wnękami i zakończoną zębatą attyką. Również w tym czasie dobudowano w stylu gotyckim dwie boczne nawy, zakrystię (dzisiaj kaplica świętej Jadwigi) i boczną kruchtę (dzisiaj zakrystia). Przebudowy dokonano według projektu włoskiego architekta Fr. M. Lanciego. Kolejną przebudowę przeprowadzono w XX wieku, według projektu z 1918 roku znanego poznańskiego architekta Mariana Andrzejewskiego (1882-1962). W nawie głównej wykuto wtedy sześć dodatkowych okien, które ozdobiono bogatą neobarokową sztukaterią. Zakrystię przeniesiono do kruchty bocznej, a w miejscu dotychczasowej założono kaplicę św. Jadwigi. W nawie głównej kościoła mamy sklepienie kolebkowe z lunetami, ozdobione dekoracją stiukową z okresu późnego renesansu. Wielki ołtarz, wykonany na zlecenie Wojciecha Konarzewskiego, w stylu barokowym, zamyka całość i stanowi bogatą oprawę cennego obrazu Wniebowzięcia i Koronacji Najświętszej Marii Panny, pędzla Bartłomieja Strobla. Postaci na obrazie mają twarze osób współczesnych malarzowi. Chrystus – ma twarz króla Władysława IV, Najświętsza Maria Panna – twarz królowej Cecylii Renaty, Aniołowie – twarze kasztelanek Ossolińskich, Apostołowie – oblicza senatorów, a niewierny Tomasz – portret fundatora kościoła Andrzeja Konarzewskiego. W charakterystycznych trumienkach znajdują się relikwie św. Pańskich opatrzone autentycznymi pieczęciami papieży. Powyżej w owalu dominuje obraz patronki kościoła pępowskiego, św. Jadwigi. Dwa klasycystyczne ołtarze przy tęczy powstały po 1830 roku. W ołtarzu po lewej stronie znajduje się obraz Matki Boskiej Szkaplerznej, cieszący się po dziś dzień szczególną czcią wiernych, czego wyrazem są liczne wota oraz srebrna sukienka i korony obecnie zawieszone w Kaplicy św. Jadwigi. W zwieńczeniu ołtarza widnieje postać św. Wojciecha namalowana przez poznańskiego nazarenistę Władysława Simona (1816-1899). W ołtarzu po prawej stronie łuku tęczowego przykuwa uwagę dużych rozmiarów krucyfiks późnogotycki o niezwykłej ekspresji, powstały około roku 1530. Wyżej w owalu znajduje się obraz św. Stanisława biskupa, pędzla Wł. Simona. Pozostałe dwa boczne ołtarze są nieco młodsze, z lat 1842-1845. W nawie południowej ołtarz poświęcony jest św. Walentemu, a w nawie północnej św. Wawrzyńcowi. Szczególnie godna uwagi jest ambona rokokowa z poł. XVIII wieku, z rzeźbami czterech Ewangelistów z atrybutami oraz postacią Chrystusa ukazanego jako „Rex Mundi” – Król Świata, umieszczoną na baldachimie o kształcie cebulastej kopułki. Ciekawym zabytkiem jest chrzcielnica z 1. poł. XVIII wieku, fundacji Teofili i Janusza Wiśniowieckich, w formie herbu Wieniawa, zwieńczona draperią z herbem Korbut i koroną książęcą . W prezbiterium zwracają szczególną uwagę dwie barokowe rzeźby umieszczone na rokokowych konsolach: z lewej strony jest to rzeźba Chrystusa Frasobliwego, z prawej – Pieta. W prezbiterium znajdują się także dwie marmurowe tablice inskrypcyjne z bogatymi ozdobami. Po lewej stronie tablica Melchiora (II) Konarzewskiego (zm. 1651), a po prawej jego stryja Andrzeja (zm. 1657). Koło ambony widzimy późnorenesansowe epitafium inskrypcyjne Jana Siedleckiego (zm. 1550) i jego żony Agnieszki Rambińskiej (zm. 1571), w głębi przyozdobiony herbami nagrobek Melchiora (I) Konarzewskiego (zm. 1595). Na filarach ścian znajdują się tablice pamiątkowe Jana (zm. 1612) i Stanisława (zm. 1628) Konarzewskich oraz tablice Ludwika Mycielskiego (1837-1863), syna Teodora, poległego w powstaniu styczniowym i innego Ludwika Mycielskiego (1854-1926), syna Michała, z Gałowa i Gębic. W podziemiach prezbiterium i na przyległym cmentarzu leżą prochy duszpasterzy tutejszej parafii i patronów kościoła.

Informacje ze strony parafialnej, na podstawie publikacji:
„Kościół św. Jadwigi w Pępowie”, pod red. ks. H. Szwarca i ks. M. Cynki, Pępowo 2008;
B. Janik, St. J. Rostworowski, „Dzieje rodzin fundatorów Świętej Góry”, Gębice, Pępowo 2011;
B. Janik, „Z dziejów pępowskiej zakrystii”, w: „Wieści Pępowa” nr 124, październik – grudzień 2011.
GALERIA ZDJĘĆ
Komentarze
Nie ma jeszcze komentarzy
Dodaj komentarz

UWAGA! Dodawanie komentarzy tylko dla zarejestrowanych użytkowników. ZALOGUJ SIĘ | ZAREJESTRUJ SIĘ